The first few days

Er is in de eerste week een boel gebeurd. Van ups naar downs en weer naar hoge ups – er is veel voorbij gekomen. Ik vind het lastig om te dealen met het Spaans, maar gelukkig heb ik iemand ontmoet die het me met liefde wil leren.

Het is allemaal een beetje wennen. Het Spaans, het tijdsverschil met Nederland, een vreemde taal en het feit dat ze hier niet van plannen houden vind ik ook moeilijk. Ik was in Nederland helemaal niet van het plannen van uur tot uur en doen wat er op mij afkomt, maar ik merk dat ik dat nu steeds meer moet gaan leren. Ik beslis op het laatste moment waar of wat ik ga eten en wat ik ga doen ‘s avonds of na de lunch – way to go lau, je komt er wel!

Het leven is hier ridiculous cheap. Zo heb ik op donderdag gratis cocktails gedronken in een bar omdat deze op donderdag gratis zijn voor vrouwen tot 23.00, ga ik vaak uit eten voor minder dan 5 dollar inclusief het drinken en koop ik elke dag bij de Girasol van Las Famillias trouw een bakje yoghurt met een broodje. Ik heb wat Amerikanen ontmoet, met wie ik Engels kan praten en van wie ik Spaans kan leren, die hier voor een langere periode zijn net als ik.

Het project dat ik toegewezen heb gekregen geeft me wel echt veel energie. Ze hebben hier niet echt kaas gegeten van marketing en promotie, iets wat belangrijk is in de huidige economie – ook die in Nicaragua. De toeristische sector trekt steeds meer aan en naast Ome Tepe, Granada, Managua en San Juan del Sur, staat ook Matagalpa op het lijstje van de meeste toeristen. De stad zelf is ook veranderd sinds ik hier 4 jaar geleden was, er zijn meer mensen uit het Westen, bijvoorbeeld dus uit de States, die hier voor langere periode zijn of zelfs een eigen zaak hebben geopend. Het is voor Las Famillias belangrijk om gevonden te worden door deze sector, zodat er meer waardering en bewustwording gecreëerd kan worden. Ik heb één van de meest centraal gelegen projecten toegewezen gekregen, de Girasol. De Girasol is het project van Las Famillias waar grotere groepen kunnen verblijven om te slapen, waar je kunt eten en waar met vlagen producten verkocht worden die in andere projecten gemaakt worden. Ik moet er, samen met het personeel van de Girasol, voor gaan zorgen dat dit meer gebeurt en dat het een leuke en gezellige plek wordt om te zitten en te genieten van een kop koffie, ook voor toeristen. Ik moet op onderzoek uit in de stad voor inspiratie (heel vervelend!) en mag contact op gaan nemen met verschillende reisorganisaties om te kijken of er mogelijkheden zijn om Las Famillias op de kaart te krijgen onder de toeristen.

Morgen zal mijn eerste echte stagedag beginnen. Ik heb een planning gemaakt waarin ik 3 dagen op kantoor zit, 2 dagen in de girasol werk en waar in ik alle middagen de tijd heb om veldwerk te doen in de stad of bij de andere projecten van Las Famillias. Ook krijg ik dus 3 middagen in de week 1 of 2 uur Spaanse les. Vooral naar het enalaatste kijk ik heel erg uit, er is veel veranderd ook binnen de stichting sinds 4 jaar geleden. Ze verkopen in de Girasol nu al maar liefst 1500 tortillas per dag en de yoghurt fabriek en de recycle hebben een flinke opknapbeurt gekregen.

Afgelopen vrijdag heb ik de recycle voor het eerst sinds 2011 weer bezocht. Het was zo leuk om de veranderingen te zien en de tassen die ze maken en verkopen zijn werkelijk prachtig. Ik werd herkend door veel mensen en tot mijn verbazing had ik, in tegenstelling tot het Spaans, gebarentaal wel nog een beetje onder controle.

Zaterdag ben ik overdag met Erica en Megan naar Jinotega geweest, het is cool dat zij er al langer zijn en al dingen gezien hebben – zo hebben ze namelijk al een aantal lokale vrienden, vooral Erica. Jinotega was een prachtige stad, hoog in de bergen. Het was daar een stukje kouder dan in Matagalpa, maar dat was opzich best prima want daar is het heet. Toen we de bus uitstapte was het al raak bij de eerste local. Robertina. Robertina verkoopt enchilades, taco’s en tortilla’s bij het busstation en frituurt deze zelf in een grote pan met olie op houten blokken en brandend vuur. We hebben haar geholpen en in ruil daarvoor kregen we een kop koffie én een van de enchilades. Ze vertelde dat met het geld dat ze ophaalt niet alleen haar gezin onderhoudt, maar met kerstmis ook de rest van de stad die normaal gesproken niet in staat zijn om eten te betalen. Je kon duidelijk zien dat ze het zelf ook niet al te breed had, ik had kippenvel all over the place. Afgelopen jaar had ze 100 monden van eten voorzien van het geld dat ze in een jaar opgespaard had van het verkochte eten. Wonderfull!

In mijn overige vrije tijd probeer ik zoveel mogelijk de stad te verkennen en de steden er om heen. Megan, één van de Amerikanen die bij Rebecca woont, heeft me meegenomen naar haar vrienden en zo ben ik al een aantal keer op pad geweest en heb ik een aantal mensen ontmoet die het zelfde meemaken of mee hebben gemaakt als ik in deze vreemde, grote, nieuwe stad. Ik heb het lokale eten geprobeerd (nacatamales zijn écht delicious!), één van de leukste koffietentjes tot nu toe ontdekt en ik heb in het Spaans al een portable recharger voor mijn telefoon en tape gekocht om foto’s op te hangen (ik was trots!).

De dagen beginnen vroeg hier, dus het is voor mij al bijna tijd om weer te gaan slapen – rond een uur of 9 ben ik echt uitgeput omdat ik om 6 uur op sta en niet meer verder kan slapen. Ik ga kijken of ik er iets moois van kan maken deze week, zodat ik jullie snel weer een update kan geven :-)

Mocht je willen skypen voor een digitale kop koffie, dat doe ik graag! Stuur me gewoon even een berichtje, dan kunnen we iets afspreken – doen, want dat vind ik leuk!