Onze liefdesverklaring aan Sri Lanka

Ik kan wel zeggen dat we de afgelopen weken tot over ons oren verliefd zijn geworden op Sri Lanka. We omarmen de zon, die onze huid langzaam van een kleurtje voorziet. De vriendelijkheid van de bevolking, de natuur die ons maar blijft verbazen, het Sri Lankaanse eten, het openbaar vervoer en de projecten die we hebben bezocht.

De afgelopen weken hebben we ons bezig gehouden met school, het begint nu langzaamaan allemaal een beetje op gang te komen. Bram is begonnen aan een marketingplan, ik heb twee projecten en een soort schema opgesteld met welk project ik wanneer bezoek en ik mag, om informatie te verzamelen, lekker heel het land door reizen in de weekenden om met jan en alleman te kletsen!

Ik heb er dus een nieuw project bij, Daya Mina in Colombo. Één van de weinige Day Care centrums in Sri Lanka (er is namelijk meer vraag naar residential care voor mensen met een beperking), maar ik denk dat juist dit hun sterkte is. Ik voel me daar erg op mijn plek, het is er gezellig, ik kan er dansen (gelukkig ben ik Waka Waka nog niet verleerd..) en er is een grote tuin waar ik en mn observaties ons terug kunnen trekken om er een eind op los te schrijven.

Twee weken geleden zijn we een dag in Colombo geweest, dat was gewoon voor de gezelligheid, en ik moet zeggen dat zelfs die stad ons positief verraste. Als je weg bent van het verkeer, staan er een aantal mooie gebouwen uit het Koloniale verleden en zijn er leuke badder plaatsen en parken waar de locals zich goed vermaken en waar je street food kunt halen. Vorig weekend gingen we, wel voor een afspraak, naar Galle. We hadden afgesproken om op vrijdagavond samen te eten met een orthopedagoog en de chairman van een Nederlandse organisatie. Dit vonden Bram en ik ook een prima excuus om daar gewoon wat langer door te brengen, en dat was één van de beste ideeën tot nu toe.

Galle wordt omringd door een Fort dat gebouwd is door ons Nederlanders, omdat het fort door UNESCO als monumentaal is bestempelt, is deze heel mooi bewaard gebleven. Je kunt er overheen lopen, zodat je mooi uitkijkt over de oceaan aan drie kanten. Achter de vuurtoren is een soort baai met het helderste water dat ik ooit heb gezien, echt een onwijs tof uitzicht. Binnen de muren zijn allemaal straatjes ontstaan, met schattige winkeltjes, fijne restaurantjes, leuke binnen tuinen en rooftop restaurants. Het is echt heel rustig in deze straatjes, er is amper verkeer en je kan er heerlijk slenteren.

's avonds hebben we gegeten in Unawatuna, op het strand aan de zee. Lekkere verse vis, goed gezelschap en een fijn gesprek over Sri Lanka en mijn onderzoek. De volgende ochtend zijn we na het uit checken de straat over gestoken, daar zat namelijk een zeeschildpadden hatchery, waar gewonde zeeschildpadden (door plastic eten, visserslijnen of haaienbeten) worden opgevangen en verzorgd, zodat ze - wanneer ze weer helemaal beter zijn - weer uitgezet kunnen worden in de oceaan. Ook de eieren vangen ze hier op, omdat ze anders op gegeten zullen worden door de mensen die over het strand zwerven, op zoek naar eten. Zodra ze zijn uitgekomen worden ze vrijgelaten. Helaas moesten we die avond al weer naar huis, want rond een uur of 5, half 6 zou een hele lading los worden gelaten - dat was vast bijzonder geweest om mee te maken.

Vandaag is het een feestdag, omdat het volle maan is, dus werken we thuis. Morgen vertrekken we vroeg naar Negombo, voor het aller eerste Sri Lankaanse beach korfbal toernooi. So. Much. Fun!

Eind deze week gaan we naar Kandy, wederom om een ander project in werking te zien - maar als we daar dan toch zijn, laten we gelijk de berglandschappen maar eens verkennen.

To be continued.. ;)