Ritme? Welk ritme?

Vandaag is mijn vierde officiele stagedag en de vierde dag dat ik probeer ritme aan te brengen in mijn dagen. Ik heb besloten dat het misschien wel verstandig is om weer te gaan sporten, beetje mijn gedachten verzetten, vrienden maken & een beetje conditie opbouwen – dat is hier wel nodig met alle stijle straten. Ik ga dus nu elke ochtend naar Yoga om 06.30 en dinsdagavond heb ik voor het eerst een les zumba geprobeerd – yeehaa!

Zoals ik in mijn vorige blog omschreef is het de bedoeling van mijn opdracht dat ik de Girasol 1. Aantrekkelijker maak voor toeristen en 2. Dat alle projecten hier in samen gaan komen. Samen met Erica, besloot ik gelijk te gaan brainstormen – ondanks dat er geen budget beschikbaar is denken we ook eigenlijk dat we deze niet nodig zullen hebben. Het gaat voornamelijk om kleine dingen finetunen en toevoegen, maar omdat één van de projecten van Las Famillias een Creatieve Werkplaats is, is veel van het materiaal in huis.

Maandag heb ik op kantoor opgezocht wat er nu in Matagalpa te doen is en welke plekken er populair zijn onder de toeristen op Tripadvisor en in de Lonely Planet. Ik heb een route door de stad gemaakt, zodat ik verderop in deze week een rondje kan lopen, kijken of ik lekkere koffie kan scoren en belangrijker: wat zijn hun Unique Selling Points en hoe is dit te vertalen naar de Girasol?

Aan het eind van de dag heb ik met Erica een afspraak gemaakt voor de dinsdag, we zouden een grotere nieuwere koelkast die in de yoghurt niet gebruikt werd verplaatsen naar de girasol zodat hij minder energie en plek inneemt als de 3 die er nu staan. Verder zouden er op dinsdag wat podiumstukken worden verplaatst, waar de kunst opgehangen en neergezet zou kunnen worden.

Dinsdagochtend ging ik, na de yoga ;), met Meg naar de recycle. Onderweg liepen we Lauriano tegen het lijf – een Hollander welke Meg een dag eerder had ontmoet. Het was zo cool om, naast Spanjaarden en Amerikanen, ook een Hollander tegen het lijft te lopen. Lauriano werkt in de psychiatrie in Nederland en heeft voor de vorige organisatie waarvoor hij werkte ook 2 keer 5 maanden in de sloppenwijken in Matagalpa gewerkt, very impressive! Het is een echte charmeur en grappenmaker en het was fascinerend om te horen wat hij allemaal al heeft gezien en meegemaakt in zowel Nederland als Nicaragua. We liepen wat vertraging op in de recycle. Mijn gebarentaal moest bijgespijkerd worden, we moesten de tuintjes water geven en ik moest minstens 3 knuffels geven aan iedereen. Ook werd ik verliefd op een minion piñata in de maak, it is so pretty and I mean a minion: omygod!

Op de weg terug naar de Girasol, liepen we langs een ecologisch restaurant. Al het eten wordt er vers bereid, ze bieden ondersteuning aan de boeren en bieden administratief werk aan wanneer er eventjes niks te doen is op het land: daar móésten we natuurlijk eventjes stoppen! Na een heerlijke lunch, ik denk de beste so far, kwamen we om 2 uur aan op het kantoor om dus de (niet gebruikte) koelkasten en de podiumstukken te verhuizen naar de Girasol.

Toen we aankwamen op kantoor, bleek dat er nog yoghurt in de koelkasten stond? Ik was een beetje confused, ze moesten toch juist naar de Girasol omdat ze in de opslag stonden? Maar oké, of we morgen terug wilden komen – dan was ie leeg en kon ie verhuisd worden. Omdat we niks meer konden doen, besloten we maar een rondje door de stad te lopen. Erica moest nog wat boodschappen halen op de markt en ik mijn laatste dollars wisselen zodat ik wat te eten kon kopen en weer een voorraadje cordoba’s had. Zoals ik de vorige keer al vertelde, is Erica verrassend goed in het maken van lokale vrienden – vooral met de wat minderbedeelden. Dat maakt elke tocht door de stad interessant en het zorgt er ook voor dat ik op elke hoek van de straat minstens iemand ken die over me waakt als ik voorbij kom lopen voor het geval ik lastig gevallen wordt. Nadat ik thuis pasta had gekookt en gegeten, maakte ik me klaar om naar Zumba te lopen. Ze bieden vier keer per dag elke dag een les aan en de zaal staat vol met uitwisselingsstudenten, volunteers en een paar nicaraguanen. Goede move om wat nieuwe contacten op te doen dus!

Woensdagochtend werd ik wakker met vreselijke spierpijn in mijn buik, schouderbladen en bovenbenen – het sporten doet zijn werk, ik kom terug als een supermodel! Haha. Vandaag poging 2 om te kijken of we de koelkasten konden verslepen en of Elizabeth werkelijk om half 11 in de Girasol zou zijn om te brainstromen over de uitstraling van de Girasol. (Elizabeth werkt in de Recycle, waar de Artispeciaal is.) Toen Elizabeth er om kwart over 11 nog niet was, besloten we onze planning van de dag maar om te gooien – we konden ook nog niet terrecht voor het verhuizen van de koelkast want iedereen was in bespreking. Erica besloot me mee te nemen naar het project van Meg. De tuintjes en de moeders in de sloppenwijk San Mario. De plek waar de tuin nu is, was de plek waar vier jaar geleden de Progresso was. Progresso was een plek waar wat oudere vrouwen met een beperking leerden lezen, schrijven en naaien. Deze is nu verhuisd naar het Park van de Sterren geloof ik. De tuin is impressive. Ze hebben een goed water systeem bedacht door het hergebruik van plastic flessen en er groeien bruikbare groenten en kruiden als tomaten, basilicum en oregano. Ook mango en papaya bomen zijn van de partij, die groeien hard! Jam! Ook hebben we twee van de vier moeders bezocht, die allemaal ook hun eigen tuintje hebben waar ze goed voor zorgen.
Terug in de stad, liepen we langs de yoghurt. Helaas wisten zij niks af van het verhuizen van de koelkast en toen wij deze zelf zagen snapte we ook niet waarom hij naar de Girasol moest – dat ding was enorm. Zoveel plek hebben we niet eens! Een project voor morgen dus, poging 3! Ik merk dat ik erg moe wordt van het feit dat ze aan de ene kant hoge verwachtingen hebben maar aan de andere kant gewoon niet aan communicatie of afspraken maken doen. We besloten maar te gaan brainstormen in de Girasol en doelen te stellen op zowel korte als lange termijn. Nadat onze ideeën op waren, hebben we de werkneemsters van de Girasol erbij betrokken. Het was fijn om te horen dat zij dezelfde ideëen hadden als wij en dat ze deze zelf ook aandroegen – daar konden we wat mee! Vandaag alles maar vertalen naar het Spaans op kantoor en het plan voor leggen aan mijn supervisor en aan Rebecca. Gistermiddag hebben we ook de afscheidsceremonie van Sara en Jahel bijgewoond, zij hebben een maand als fysiotherapeut gewerkt voor de Stichting en vandaag was de farewell ceremony, included piñata! Such fun!

Vandaag maar weer aan de slag met het plan, zodat ik ook verder kan voor mijn school – daar zijn we hier uiteindelijk voor! ;)

Hasta Mañana!